osią symetrii
Encyklopedia PWN
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
paraboloida
mat. powierzchnia powstała przez przesuwanie równoległe paraboli po innej paraboli, mającej równoległą oś symetrii i leżącej w płaszczyźnie prostopadłej;
[gr.],
kwazikryształy, struktury kwazikrystaliczne,
ciała stałe o doskonałym uporządkowaniu dalekiego zasięgu, pozbawione charakterystycznej dla kryształów translacyjnej okresowości w 3 wymiarach;
moment sił aerodynamicznych działających na opływane przez gaz lub poruszające się w nim (z prędkością v) ciała, np. samolot, rakietę;
układ krystalograf., w którym a ≠ b ≠ c oraz α = β = γ = 90°;
odpowiednio ukształtowany obszar pola magnet. (s.e. magnetyczna) lub pola elektr. (s.e. elektrostatyczna) skupiający przechodzącą przezeń wiązkę obdarzonych ładunkiem cząstek (elektronów, jonów); działa w podobny sposób jak soczewka szklana, skupiająca wiązkę promieni świetlnych.
